من و دوستم، در سایهء معبدی، نابینایی را دیدیم.

دوستم گفت: این داناترین مرد جهان است.

نزدیک شدیم و پرسیدم: از کی نابینایید؟

ــ از وقتی زاده شدم.

گفتم: من یک ستاره شناسم.

نابینا پاسخ داد: من نیز.

آن گاه دستش را روی سینه اش گذاشت و گفت: از درون

این جا، همهء خورشیدها و ستارگان را رصد می کنم.

                                  اثری از: جبرال خلیل جبران

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: